Ga naar de inhoud

Above us all

Director: Eugenie Jansen
2014

In de film ABOVE US ALL probeert de jonge Australische Shay een manier te vinden om de dood van haar moeder te verwerken. Haar moeder heeft een inheemse Australische achtergrond en haar vader, die researcher is op een Australisch sterrenkundig observatorium, is van Vlaamse afkomst. Na de dood van zijn vrouw besluit hij terug te gaan naar België om zijn leven weer op de rails te krijgen. Zijn twee kinderen neemt hij mee.

Zo komt Shay samen met haar vader en broertje Kaleb terecht in het stadje Ieper. Onderdak vinden ze voorlopig bij een oom en tante die een B&B runnen en toeristen rondleiden over de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Shay is gewend om buiten te dwalen, de ruimte te hebben, op zichzelf te zijn, en het valt haar niet mee te aarden onder de troosteloos grijze luchten van het Europese continent waar altijd regen in lijkt te hangen.

In Ieper, met op elke hoek van de straat een begraafplaats, zijn de herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog nog steeds aanwezig. Sinds 1928, om klokslag acht uur, klinkt iedere avond de ‘last post’ vanonder de Menenpoort, gevolgd door een strofe uit het beroemde gedicht ‘For the Fallen’ van Laurence Binyon. “We will remember them”, zeggen de aanwezigen elke avond. Maar honderd jaar na het uitbreken van de oorlog worstelt Ieper nog steeds met de vraag welk verhaal van deze collectief traumatische gebeurtenis het meest relevant is. Aan de ene kant is daar het collectieve (publieke) herdenken en aan de andere kant het persoonlijke rouwen om iemand waar je zo van hield. Shay wordt onbereikbaar voor haar vader Koen. Hoe graag beiden hun verdriet zouden willen delen, het lukt niet om troost bij elkaar te vinden.

“Het is onmogelijk om iemand te vergeten waar je zoveel van houdt,” concludeert Shay die niet meer voor- of achteruit wil. Haar vader antwoordt: ”Niemand zegt dat je haar moet vergeten, ik zal haar nooit vergeten. Maar verwar ‘vergeten’ niet met ‘verder gaan’. Je moet verder, je hebt geen keuze. De wereld draait door en neemt je mee.”

Zowel Shay als haar vader kijken naar de sterren, maar ze zien beiden iets totaal anders. Daar waar Koen een oneindig uitdijend heelal ziet en nieuwe natuurkundige ontdekkingen, daar hoopt Shay een teken van haar moeder te vinden. Daar waar het sky camp is, waar haar voorouders bij elkaar rond het vuurtje zitten, zoals haar opa haar dat in één van de dreamtime verhalen verteld heeft. “Iedere ster reist haar eigen weg door het heelal”, zei ooit een inheems stamhoofd. Dat geldt zeker in tijden van verdriet.

Als een metronoom slingert Shay heen en weer tussen haar zelfgekozen isolement en haar verlangen naar verbondenheid. Ze raakt bevriend met Lars en David. Twee jongens van haar leeftijd. Lars’ oma, Johanna, lukt het om Shay langzaam uit haar pantser los te weken. Shay hecht zich aan de eigenzinnige oude vrouw die onlangs haar man verloren heeft. “Je zou willen dat je de tijd stil kon zetten, maar dat gaat gewoonweg niet.”

Ondertussen draait de camera haar rondjes. In lange 3D opnames verstrijkt de tijd onherroepelijk. Zowel tijd als ruimte blijven ongeschonden. Ze draaien rond. En de toeschouwer staat in het centrum van die cirkels.
De spelers zijn geen professionele acteurs. Ze delen hun kennis, vaardigheden en ervaring. Het verhaal is verzonnen. Maar de mensen en hun emoties daarin zijn echt.

Eugenie Jansen
Regisseur Eugenie Jansen maakte naam als documentairemaker. Daarnaast regisseerde ze diverse speelfilms; Tussenland (Sleeping Rough) won in 2002 o.a. de Tiger Award op het Rotterdams Film Festival en haar film Calimucho won in 2008 de prijs van de Nederlandse Film Kritiek op het Nederlands Film Festival en werd geselecteerd voor het Filmfestival van Berlijn.

The Hollywood Reporter
“Jansen (…) manages to plunge us into an absorbing technological event, a sort of high-minded and obtuse art-house cousin to Alfonso Cuaron’s Gravity.”
“this ambitious effort from Dutch director Eugenie Jansen should see continued festival play after debuting in Berlin’s Generation section. Venturesome distributors and art museums will also take notice of this rare attempt to use stereoscopic technology for something other than exploding cities and alien invasions.”

Screen
“bold and striking film”
“as a clever piece of event cinema it is to be applauded”

Een film van Eugenie Jansen naar een scenario van Kim Niekerk en Patrick Minks.

Credits

Shayleah Sands, Kaleb Sands, Maarten Baes, Pearl Davern, Greg Griffiths, Annette Linthout, Christian Delplace, Gaëtano Debyser, Angelique Poizat, Frida Neels, Ambroos Vanhaverbeke, Jef Peeters, Filip Lamiere,

Ann Catteau, Brett Hiscock, Scott Munting, Michael Hill, Peter Mirtschin, David Brodrick. Jay Blanchard, Craig & Jill Jollow, Patti Lettice, Nico Vanhee, Mona Debel, Rita Battiau, Marc de Brycker, Rudi Verbeke, de welpen van Scouting Poperinge Hooglanders, Rudi Leys, Jean-Pierre de Deckers, Marc van Riet, Giovanni Verhenne, Jean de Coninck. Steven Cauvelier, Mark & Robijn Sita, Sharon Allan, Mary Hogan, Yvan Pattyn, Jimmy Clynckemaillie, Franky Vandeputte, Jackie Gesquière, Johnny Colson, David Delva, Wim van den Broeck, Marc van Hijfte, Luc Verdonck, Luc Orbie, Gabriel Vandemaele, Adriaen Bernard, Gerard Danneel, Wim Orbie, Bert Dejaegher, Guy Wauters, Ludovic Arnaert, Johan Hullak, Hubert Degroote en Ivette Blanchaert, Fanfare De Vijverzone, klas 2 MOWEa van het Sint Vincentiuscollege, klas 6 van Vrije Basisschool Lyceum Heilige Familie

Produced by: René Goossens, Annemiek van Gorp
Coproduced by: Tomas Leyers, Marc Goyens, Guy & Wilfried van Baelen, Brigitte Baake
Delegate Producer: Digna Sinke